SPONTANICZNA CZERŃ

Nie mam zielonego pojęcia co mogłabym dzisiaj napisać. Może dlatego, że jest późno, może jednak nie zdarzyło się nic nowego, godnego uwagi, a wszystko mija swoim własnym tempem. Dobrze jest wstać o godzinie 9 rano, zrobić drobne zakupy na śniadanie i wybrać się na piknik. Zaleźliśmy genialne miejsce. Ogromny teren, do którego trzeba dojść niecały kilometr, w pobliżu ogromne jezioro i żadnych ludzi. Wreszcie Colin mógł biegać, a ja zająć się sobą i porozmawiać, nie martwiąc się, że znów pójdzie się witać z wszystkimi bądź tak jak ostatnio - po cichu położyć się obok Pana, który opalał się na kocu. Uwierzcie mi - to było genialne, widząc swojego psa jak machając ogonem czołga się na koc jakiego człowieka i kładzie obok na plecach, zadowolony jak nigdy. Niektórzy pozytywnie reagują, jednak są i Ci, którzy widząc dużego, oślinionego psa biegnącego do nich, mogą się trochę wystraszyć. Nie dziwie im się i nic nie mogę na to poradzić, taki już jest. Nie jestem pewna czy jakakolwiek tresura tu pomoże, kiedy on tak bardzo chce się przywitać z wszystkimi i pokazać, jak bardzo kocha ludzi bądź ich jedzenie. Nie miałam pomysłu jak miałabym się ubrać na spacer po mieście. Zdecydowałam się, ze względu na prawie 30 Celsjusza na długą, czarną spódnicę i zwykły, najprostszy top. Spódnica ukrywa moje cudowne rajtuzy regulujące przepływ krwi, które dodają kilka dodatkowych stopni do temperatury... Tak, właśnie, ogromny minus za to, że jest w nich tak gorąco, jedna zmuszona jestem je nosić. Mam nadzieję, że już niedługo porzucę je w ciemny kąt mojej szafy, do którego zaglądam raz na dwa miesiące. Nie jestem przygotowana na ciepłe dni w Anglii, także ze znalezieniem czegoś pasującego w mojej angielskiej garderobie jest bardzo trudno. Wszystkie rzeczy przeznaczone na upalne dni zostały w Polsce, wraz z moją ogromną kolekcją szpilek. Już niedługo je zobaczę i co najważniejsze założę. Nie mogę się doczekać !  Pora na szukanie biletu w dobrej cenie, został tylko miesiąc, który zleci w mgnieniu oka.